Samenvatting
Thomas Dekker (1984) heeft genoeg van de leugens. Zijn echte verhaal is nog nooit verteld. De waarheid met al zijn slechte lelijke kanten moet maar eens naar buiten. De schaamte heeft het altijd gewonnen van de last die de kroonprins van het Nederlandse wielrennen met zich heeft meegedragen. Maar nu is er niets meer te verliezen.
Recensie(s)
Het verhaal dat oud-wielrenner Thomas Dekker (1984) vertelt in zijn nieuwste biografie is bijna niet te geloven. Eerst schetst hij zijn jeugd in het doodnormale Dirkshorn waarin hij zijn talent ontwikkelt en doorstoomt naar de profs. Daar gaat het al snel mis. Een mix van seks, drugs, drank, doping, geld, talent en destructief gedrag zorgt ervoor dat Dekker nooit het maximale uit zijn carriere haalt. De manier waarop hij zichzelf en andere betrokkenen als Michael Boogerd en Jacques Hanegraaf niet spaart, is niet eerder vertoond in Nederland. Veel komen we te weten en vrijwel niets daarvan valt te rijmen met de topsportwereld zoals wij buitenstaanders die kennen. Dat het sensationele verhaal is opgetekend met de fijne pen van wielerjournalist Thijs Zonneveld, maakt dat je het nu al veelbesproken boek liefst in één adem uitleest. Dit verhaal gaat nog veel verder dan de in 2011 verschenen biografie ‘Schoon genoeg’*, waarmee Dekker schoon schip wilde maken voor zijn rentree in de wielerwereld. Nu heeft hij op dat vlak niets meer te verliezen.
P. Driessen
De allereerste ontmoeting tussen Thomas Dekker en schrijver-journalist Thijs Zonneveld spreekt boekdelen. Het onmiddellijke gepoch over een kasjmiere training en hoeveel dit wel kost zet de toon. Om er daarna zogezegd “losjes” over te gaan, alsof hij dit gegeven toevallig vermeldde. Het geeft je een instant medelijden met deze, op het eerste zicht, weinig empathische jongen in de zin van: “zalig de arme van geest, hij weet niet wat hij doet”. Thijs (auteur) kon er alleen maar hartelijk om (uit)lachen. Dit werk toont ook aan hoe sex binnen dit team als een banaal consumptiemiddel werd gebruikt en hoe de jonge weerloze Dekker daar onmiddellijk in meestapt. Het boek leest wel als een trein, mede door het feit dat je Thomas gelooft. Hij spaart zichzelf niet. Toch lijkt het achteraf altijd gemakkelijk om je te excuseren, maar je moet het nog altijd even doen. Na de Festina-tour (1998) blijkt er nog altijd dopinggebruik te bestaan in het peloton, maar nog meer gedoseerd. Mochten de controles in andere sporttakken echter even stringent zijn als in de wielersport, dan zouden er nog veel “gevechten” te boek zijn gesteld ;-).
Stefan Schamp
Als je dit boek wil bestellen, klik dan op onderstaande link!
